#خواندنی کلاس عربی
در این نوشتار، استاد درس عربی پایه هفتم بچه ها، جناب آقای دقیقی کاشانیان به یک سوال همیشگی پاسخ می دهند:
البته پاسخی متفاوت از زبان شیخ الائمه، امام صادق(ع) 🔆 چرا باید عربی بخوانیم ؟؟
امروز ۴ مهر ۱۴۰۲ اولین روز مجدّد معلمی من بعد از کرونا و یکی دوسال جدایی از درس و مدرسه بود.
از همون موقع که کلاس‌ها مجازی و آموزشگاهی شد، منم مدرسه رو رها کردم و متأسفانه یه خورده طول هم کشید تا دوباره به میادین برگردم.
و امسال شاید هجدهمین سال تدریس من باشه، ولی برای من، همیشه جلسهٔ اول هر کلاس، مهم‌ترین و چالشی‌ترین جلسهٔ کل ترم بوده. اینکه چه شکلی شروعش کنم و به چشم‌ها و قلب‌هایی که منتظر هستن که از زبان الکن من بشنون، چه خوراکی بدم که به ذائقه‌شون خوش بیاد و براشون جذاب و شیرین باشه و زبان کلام خدا رو تا حدّی که بلدم بهشون یاد بدم.
بسم الله رو گفتم و با یه طوفان فکری شروع کردم؛ چرا ما باید عربی بخونیم؟!
بچه‌ها یکی یکی گفتن و با هم گپ زدیم و لذّت بردیم.
از جوابای کلیشه‌ای بگیرید تا پاسخ‌های خلّاقانه و طنزآمیز نوجوونای کلاس هفتمی…
یکی فاز دیپلماتیک گرفت و گفت چون زبان اهل منطقه و خاورمیانس.
یکی دیگه که معلوم بود از اون بچه شیطوناس گفت چون آموزش و پرورشمون عشقش کشیده!
یکی گفت چون زبان دین و قرآنه. یکی با لب و لوچهٔ آویزون گفت چون مجبوریم کنکور بدیم… و هزار تا حرف و حدیث دیگه… منم حرفای همه رو می‌شنیدم و تکمیلشون می‌کردم. اما آخر کار برای اینکه گل رو بزنم و از منبر کلاس، فیض خودم رو ببرم و نهایت استفاده رو کرده باشم، صندلی معلم رو گذاشتم وسط کلاس، رو به بچه‌ها و گفتم: خیلی از حرفای شماها درست بود و خوب، اما حالا تصور کنید که یه پیرمرد نورانی و جذاب و مهربون که هممون حاضریم قربونش بشیم روی این صندلی نشسته و مطمئن هم هستیم که می‌دونه جواب سؤال ما چیه و ما هم دورش حلقه زدیم و زانو زدیم و داریم ازش سؤال می‌کنیم و اون پیرمرد کسی نیست جز امام صادق علیه‌السلام!
سعی کردم حسّ حضور امام در کلاس رو، براشون واقعی نشون بدم.
فضای کلاس جالب شده بود؛ شاید خودمم تا حالا توی کلاس حضور امام رو اینقدر از نزدیک حس نکرده بودم… بعد طوری که انگار دارم از خود حضرت می‌پرسم گفتم آقا جان! قربونتون برم! فدای روی ماهتون بشم! شما به ما بگید چرا باید عربی بخونیم؟!
و از قول امام به بچه‌ها گفتم که آقا فرموده: «تعلّمُوا العربیّه فانّها کلامُ الله الذی یکلّمُ بها خلقَه»
و با گچ روی تختهٔ کلاس با خط ثلث این جمله رو بزرگ نوشتم…
به نظرم بچه‌ها جواب سوالشونو گرفته بودن و خود منم دو سه ساعته که مست اون چند ثانیه حرف زدنم با امام صادقم. امروز دیگه تا آخر کلاس، نگاهم که به صندلی معلم میفتاد حس می‌کردم آقا نشسته و داره به حرفام گوش می‌کنه و نگاهم می‌کنه…
