با قوت گرفتن فرقه وهّابیت در عربستان و تسلط یافتن وهابیون سعودی بر مدینه، قبور مطهر ائمه مظلوم (ع) و بسیارى از بزرگان اسلام، مدفون در قبرستان بقیع (که تا آن زمان دارای گنبد و ضریح بودند.) توسط این فرقه منحرف ویران گردید. این اقدام ناگوار در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ هجری (۹۴ سال پیش) انجام گرفت و شیعیان و مسلمانان، از فیض زیارت بارگاه و تربت نورانی آن بزرگواران محروم شدند.

حرم بقیع حالت هشت ضلعی داشته‌ است.
میرزا محمدحسین فراهانی در سفرنامه‌اش آورده ‌است که:
“اول چهار نفر از ائمه اثنی‎عشر (صلوات الله‎ علیهم) است که در بقعه‎ بزرگی که به صورت هشت‎ضلعی ساخته شده و اندرون و گنبد آن سفیدکاری است.”
ویژگی بعدی، داشتن محراب است و این که حرم، خادمانی نیز داشته است. حرم ائمه‎ بقیع (ع) مانند سایر حرم‌ها دارای ضریح، روپوش، چلچراغ، شمعدان و فرش بوده ‌است.

ابن جبیر هم می‌نویسد:
“قبرشان بزرگ و از سطح زمین بلندتر و دارای ضریحی از چوب می‌باشد که بدیع‎ترین و زیباترین نمونه‌است از نظر فن و هنر، و نقوشی برجسته از جنس مس بر روی آن ترسیم شده و میخ‌کوبی‌هایی به جالب‌ترین شکل در آن تعبیه شده که نمای آن را زیباتر و جالب‌تر نموده است.”